Mijn naam is Wietske Buruma. Oprichter van Heart of Everything. Vanuit ervaringsdeskundigheid (vroegkinderlijke traumatisering & dissociatie) medebegeleider van de Trauma Sensitive Retreat en Trauma Sensitive Retreat voor Professionals
Dit platform heb ik opgericht vanuit vrijgevigheid. Vanuit de wens en de hoop dat het lijden in de wereld steeds meer mag oplossen. Een wereld waarin alles en iedereen er mag zijn. Ook vanuit trauma perspectief zie ik een hele grote meerwaarde in het Boeddhistische pad, om zo steeds iets meer los te komen uit het lijden. Het niet-zelf van deze (trauma) fenomenen te kunnen zien en hier met zelfcompassie naar te kijken. Dit hoop ik aan eenieder mee te kunnen geven.
Mijn verhaal
Al vroeg in mijn leven liep ik vast in deze wereld. Vanaf mijn puberteit viel ik al buiten de ‘maatschappij’. Waarvan ik later ontdekte; wat is onze maatschappij en kan hierin niet alles en iedereen geincludeerd worden? Een psychiater zei op mijn 15e: “Je zal nooit meer normaal kunnen functioneren in de maatschappij”. Daar sta je dan als puber klaar voor de rest van je leven.. Echter, mijn denkkader verruimde al snel omdat ik in mijn hart voelde dat alles in het leven erbij hoort.
Ik liet zijn beperkende cognitieve denkkader los en zocht mijn eigen weg. Vele zelfhulpboeken volgden en gaven grote openingen in het begin van mijn proces. Grote inspiratiebronnen waren toen ‘De kracht van kwetsbaarheid’ van Brené Brown, ‘Mindfulness en zelfcompassie’ van Christopher Germer en bekende non-dualistisch leraren als Eckhart Tolle en Mooji.
In 2017 besloot ik mijn eerste 10 daagse Vipassana retraite te volgen in de methode van Mahasi Sayadaw, een groot Burmese leraar. Doordat de overlevingsschillen in één keer wegvielen, zorgde dit voor veel ontregeling. In het jaar dat volgde viel alles wat ik had opgebouwd in mijn eigen leven uiteen; mijn werk, relatie, huis, gezondheid, en het idee wie ik was. Toch werd er tijdens deze retraite iets geraakt waarin ik de werkelijkheid van de fenomenen kon zien. Ik begon vanaf toen ook mijn dissociaties bewust waar te nemen. De tijd die daarop volgde vond ik in Mettã-meditatie de opening om de wereld en alles wat zich voordoet in ‘mezelf’ te dragen in liefdevolle vriendelijkheid. Sindsdien volg ik regelmatig lange Mettã & Vipassana retraites bij o.a. leraren als Ayya Virañani. In deze periode heb ik mij door veel zelfobservatie in combinatie met het werk van Somatic Experiencing van Peter Levine eigen gemaakt hoe Mettã & Vipassana helpend is in het reguleren en verwerken van trauma.
Ook in mijn dagelijks leven speelt de Dhamma een grote rol; Zowel door vanuit Sila (moreel bewustzijn) te reflecteren op mijn handelen, als door Mettã in woord en daad de wereld in te brengen. Ik heb gemerkt dat dit zeker een grote ‘lijmfactor’ is in relaties. Ook is de observatiekracht die versterkt wordt door vipassana-meditatie zeer behulpzaam in het zien van triggers en er gereguleerd mee omgaan. Regelmatig maak ik uitstapjes naar andere tradities zoals de Advaita Vedanta, non-dualistische stilte retraites, Ayurveda en de wijsheid van de natuur. Alles voor een vruchtbare grond waarin heling kan plaats vinden.
En ook ik blijf gewoon mens.. lerend, kwetsbaar en absoluut nog niet vrij van trauma. Dit vraagt zoals mijn leraar zegt een oefening in ‘patience’. Je weet nooit wanneer en wat er komt, al duurt het een heel leven zoals voor velen. Kun je hetgeen wat er nu is in liefdevolle vriendelijkheid dragen? Kun je er mee zijn zonder het te willen veranderen?